سرعت رشد صنعت فولاد چین کاهش می‌یابد.

برای بزرگنمایی بر روی تصویر کلیک کنید.

معدن و توسعه: با کندتر شدن تقاضای داخلی انتظار می‌رود که امسال رشد تولید فولاد نیز در چین معتدل شود و در شرایطی که فولادسازان کوچک‌تر به‌دنبال راه‌هایی برای مقابله با کوشش‌های دولت برای کنترل ظرفیت مازاد هستند، به نظر می‌رسد مجددا در سال 2012 صادرات افزایش پیدا کند. 

به گزارش متال بولتن، احتمالا تولید فولاد خام چین امسال با توجه به پیش‌بینی رشد اقتصادی آهسته‌تر و کاهش تقاضای واقعی، بشدت سال‌های گذشته نباشد. اکثر فولادسازان این کشور برای سه فصل اول سال 2011 که قیمت‌های فولاد بالا بود با ظرفیت بالا کار می‌کردند، اما از آن زمان به بعد از میزان تولید خود کم کرده‌اند. 

کل تولید فولاد خام در سال 2011 نسبت به سال قبل آن با 29 درصد رشد به 683 میلیون تن رسید، به‌طوری که بعضی از فولادسازان ظرفیت‌های جدید خود را راه‌اندازی کرده‌اند. 

به هر صورت اکثر تولیدکنندگان مجبور شدند که از میزان تولیدات خود کم کرده و برخی از آنها حتی تولید خود را به تعلیق انداخته‌اند (از اواسط ماه اکتبر که قیمت‌های نقد فولاد سقوط کرد) حالا اکثر کارخانه‌های فولادسازی از تولیدات خود کم کرده‌اند، به‌طوری که هم‌اکنون با 7 درصد ظرفیت کار می‌کنند. 

پیش‌بینی می‌شود که تولید فولاد چین در سال 2012 حدودا با 4 درصد افزایش به 700 میلیون تن برسد که کمتر از نصف نرخ رشد سال 2011 خواهد بود. 

انجمن آهن و فولاد چین می‌گوید: صنعت فولاد چین وارد عصر دشواری شده و به دلیل ظرفیت مازاد و قصور بعضی از فولادسازان برای انجام بازسازی ضروری مشکل تداوم خواهد داشت. 

این احتمال کم است که تولید فولاد چین بتواند در حد سال گذشته رشد داشته باشد و باید آهسته‌تر باشد، چون باید توجه داشت که رشد می‌تواند حتی به صفر برسد. 

تقاضای داخلی هم‌اکنون در حد تولید فولاد آن نیست و کارشناسان معتقدند که این افزایش ظرفیت در طول سال نیز تداوم خواهد داشت و امیدی برای افزایش تقاضا نیز در این سال وجود ندارد، چون پکن دیگر در نظر دارد همانند سال 2008 اقدامات محرک‌های اقتصادی را اتخاذ کند. به هر صورت انتظار می‌رود که تولید فولاد همانند گذشته افزایش داشته باشد، اما سرعت رشد آن کمتر خواهد بود. 

تقاضای فولاد از طرف مصرف‌کنندگان آن در چین امسال بدون شک کاهش خواهد داشت، چون فعالیت اقتصادی آن آهسته‌تر و از میزان سرمایه‌گذاری نیز کم شده است. 

سرانجام به نظر می‌رسید که آثار سیاست‌های انقباظی اقتصادی پکن از سه ماهه چهارم سال 2011 آغاز شده، به‌طوری که فروش و سرمایه‌گذاری در مستغلات از ماه نوامبر به‌طور مشخص کاهش یافته است. فروش مسکن در سرتاسر چین در ماه‌های نوامبر و دسامبر سال 2011 نسبت بمدت مشابه سال قبل آن به ترتیب 7/1 درصد و 7/6 درصد کاهش داشته است. ساخت و ساز مسکن نیز در ماه دسامبر گذشته 19 درصد نسبت به دسامبر 2010 کاهش نشان می‌دهد. 

رشد سرمایه‌گذاری دارایی‌های ثابت در بخش مسکن در دسامبر گذشته نیز کندتر شده و به 12 درصد رسید، در حالی‌که در ماه‌های نوامبر این رشد 20 درصد و در ماه‌های قبل آن 30 درصد بوده است. 

سرمایه‌گذاری در بخش راه‌آهن نیز از اواخر سال گذشته کاهش چشمگیری داشته، به‌طوری که این کاهش 31 درصد در دسامبر 2011 نسبت به دسامبر 2010 بوده است. کل سرمایه‌گذاری دارایی ثابت رسمی برنامه‌ریزی شده برای ساخت راه‌آهن در سال 2011 بالغ بر 6/135 میلیارد دلار شد که 3 درصد نسبت به سال 2010 بالاتر است، اما در حقیقت چین گزارش کرده که 469 میلیارد یوان در بخش راه‌آهن سرمایه‌گذاری کرده که بسیار کمتر از میزان اولیه برنامه‌ریزی شده است. 

فاجعه راه‌آهن سریع‌السیر که در ژوئیه 2011 رخ داد، دولت را مجبور کرد سال گذشته ساخت و ساز خطوط ریلی را به تاخیر بیندازد. وزیر راه‌آهن از سمت خود اخراج شده و به فساد متهم شد. 

امسال احتمالا سرمایه‌گذاری در بخش راه‌آهن بسیار کمتر خواهد بود، چون دولت فقط 389 میلیارد یوان بودجه برای 249 پروژه راه‌آهن در سال 2012 کنار گذاشته است. از این میزان فقط 9 پروژه جدید است که نیازمند 4 میلیارد یوان سرمایه‌گذاری است. 

مقامات چینی اعلام کرده‌اند که در نظر دارند، بخش خصوصی را نیز ترغیب به سرمایه‌گذاری کرده یا این‌که با توجه به سرمایه‌گذاری ناکافی کنونی در پروژه‌های راه‌آهن اقدام به صدور اوراق مشارکت کنند. 

در دیگر موارد ساختمانی باید گفت که به نظر می‌رسد، دلیل افزایش موجودی میلگرد ساختمانی در انبارها در هفته‌های اخیر افت تقاضا بوده است. 

دست‌اندرکاران بازار نتوانستند به دلیل بازار آرام محموله‌های خود را بخصوص در شمال چین که شرایط آب و هوایی بسیار سردتر از جنوب است، بفروشند. 

تحلیلگران بازار می‌گویند: در اوایل ماه ژانویه میزان موجودی میلگرد ساختمانی از 5 میلیون تن به 5/8 میلیون تن افزایش پیدا کرده و در حال حاضر میزان موجودی از ابتدای سال 2010 به بالاترین سطح خود رسیده، اما آنچه که قابل توجه است، این است که موجودی‌ها در یک ماه به بیش از 3 میلیون تن رسیده است. 

گفته می‌شود که دلیل افزایش موجودی انبارهای میلگرد ساختمانی در چین افت میزان فعالیت‌های ساخت مسکن در این کشور است. در تعطیلات سال نو چین تعداد زیادی از سایت‌های ساختمانی تعطیل شدند. برخی از این شرکت‌های ساختمانی فعالیت‌های خود را به دلیل سردی هوا به پس از تعطیلات موکول کند. 


افزایش ظرفیت 

اگر به‌طور کلی نگاهی به بخش فولاد بیندازیم، اگرچه تولید فولاد نمی‌تواند بسرعت گذشته باشد، انتظار می‌رود که ظرفیت فولادسازی‌ها همچنان سیر صعودی داشته باشد. سرمایه‌گذاری‌های عظیم در صنعت فولاد در سال 2011 سرانجام در ماه‌های آتی طبق گزارش انجمن آهن و فولاد چین به بار خواهد نشست. 

کل ظرفیت تولید فولاد خام چین بنا به گزارش در پایان سال 2011 به 820 میلیون تن رسیده است. 

برخی معتقدند که این رقم کمتر تخمین زده شده و ظرفیت واقعی در حد 920 میلیون تن است. 

ظرفیت تولید محصول نهایی بستگی خواهد داشت به تقاضای واقعی فولاد، رشد اقتصادی و قیمت‌های نقد در بازار، فولادسازان چینی احتمالا به‌زودی با کاهش تولید در مقابل افت قیمت‌ها در برابر واقعیت‌ها از خود واکنش نشان خواهند داد. 

ضمنا دولت نیز در حال حاضر به مساله ظرفیت مازاد در صنعت فولاد این کشور واقف شده است. پکن همواره شرکت‌های بزرگ فولادسازی دولتی را ترغیب کرده که دیگر کارخانه‌های فولادسازی کوچک‌تر را در هر استانی خریده و با آن ادغام شوند. 

هدف اصلی پکن حذف واحدهای خصوصی و کوچک‌تر است که شرکت‌های دولتی بزرگ‌تر آنها را خریده و با خود ادغام کنند. در نتیجه دولت کنترل بیشتری روی تولید محصولات فولادی داشته تا بتواند از طریق شرکت‌های فولادسازی بزرگ دولتی اهداف خود را تحقق بخشد. 

اما تاجری می‌گوید که دیگر دیر شده که دولت بتواند صنعت فولاد را تحت کنترل خود درآورد، چون این سیاست به دلیل استراتژی‌های بقای اتخاذ شده توسط طرفین ذیربط موثر واقع نخواهد شد. در عمل فولادسازان خصوصی کوچک‌تر سعی و کوشش کرده‌اند که بزرگ‌تر شوند تا مبادا توسط دیگر فولادسازان بزرگ از گردونه خارج شوند، چون قبل از آن به این فکر بودند که با هم ادغام شده و گروه فولادسازی جدیدی را ایجاد کنند. فولادسازان متوسط نیز درصدد بوده‌اند با افزایش ظرفیت‌های خود بسرعت سهم خود را از بازار افزایش دهند. 
در نتیجه فولادسازان با یکدیگر رقابت می‌کنند تا ظرفیت‌های خود را افزایش دهند. هرچه ادغام و خرید شرکت‌های دولتی فولادسازی بیشتر باشد، آنها با ضرر و زیان بیشتری مواجه خواهند شد. 

فولادسازان کوچک‌تر از شرکت‌های دولتی بزرگ‌تر از نظر کنترل هزینه و واکنش نسبت به پویایی بازار رقابتی و اقتصادی‌تر هستند. به عبارت دیگر فولادسازان کوچک‌تر حتی در رقابت با گروه‌های بزرگ‌تر موفق‌تر هستند. 

اگر چینی‌ها می‌خواهند شرکت‌های بزرگ فولادسازی اقتصادی ایجاد کنند باید امسال (در صورتی که سال گذشته به دلیل سقوط بازار متضرر شده‌اند) از تولیدات خود کم کنند. 

به‌عنوان مثال، شرکت فولادسازی آنشان که متعلق به دولت است سال گذشته با ضرر و زیان هنگفتی مواجه شد، از آن زمان تاکنون یکی از کوره بلندهای خود را تعطیل کرده و یک خط گالوانیزه را امسال به تعلیق انداخته و امسال حداقل یک میلیون تن از تولیدات خود کم خواهد کرد. 

سوالی که در حال حاضر در خارج از چین مطرح است، این است که با توجه به افت بازار داخلی این کشور به چه میزان به بازارهای صادراتی روی خواهد آورد. در حال حاضر میزان صادرات این کشور بالا است، به‌طوری که 5/23 میلیون تن صادرات در سال 2009 به 7/40 میلیون تن در سال 2010 افزایش یافت. در 11 ماهه اول سال گذشته صادرات افزایش پیدا کرده و به 5/43 میلیون تن رسید. کارخانه‌های چینی سعی می‌کنند که به بازارهای جدید و ناآشنایی مانند آفریقا، جنوب آسیا و آمریکای‌مرکزی و جنوبی راه پیدا کنند. 

انجمن آهن وفولاد چین پیش‌بینی می‌کند که امسال احتمالا صادرات با 16 درصد افزایش به 49 میلیون تن برسد. اکثرا صادرات قرار بود سال گذشته به شرق آسیا ارسال شود که شامل 21 درصد به کره‌جنوبی بود، اما صادرات به اروپا و خاورمیانه نیز همواره رو به افزایش است.